000 | 01959 #a2200421 #4500 | ||
---|---|---|---|
001 | MUSEF-BIB-MON-002489 | ||
003 | BO-LP-MUSEF | ||
005 | 20220421112356.0 | ||
008 | 080101s2001 BO a |r| 001|0|spa d | ||
020 | _aD.L. 4-1-937-01 | ||
040 | _aBO-LpMNE | ||
041 | _aspa | ||
082 | 4 |
_a787.8084 _221 |
|
092 |
_sB _a787.8084 _cC383ch/2.ed. |
||
100 | 1 | _aCavour Aramayo, Ernesto | |
245 | 0 | 3 | _aEl charango, su vida, costumbres y desventuras. |
250 | _a2. ed. | ||
260 |
_aLa Paz - BO _bProducciones CIMA _c2001 |
||
300 |
_a347 p. _bilus., diagrs. |
||
500 | _aEn biblioteca 2 ejemplares; Incluye índice general y bibliografía | ||
520 | 3 | _aContiene: La segunda edición del libro es un aporte cultural sobre el charango cuyo origen tiene en la Vihuela de mano conocida durante el siglo XIII al XV introducido a America, surge en Villa Imperial de Potosí como consecuencia del descubrimiento del Cerro Rico, instrumento de cuerda parecido a la guitarra. La palabra charango deriva de dos voces americanas: CHARANGA = Instrumentos musicales metalicos, y CHARANGUERO = que quiere decir tosco, groceso, imperfecto. Los interpretes o tocadores son los charanguistas. El charango fue ulitizado en Potosi, Oruro, Chuquisaca, Cochabamba, La Paz y Santa Cruz (Vallegrande). El charango es el más walaycho y bullanguero de esta tierra. Tiene una meoria increible que lo haria titubear al mismo cerro. El charango puede ser un quirquincho o un sauce llorón alegrando a las multitudes. | |
546 | _aEspañol. | ||
650 | 4 | _aCHARANGO | |
650 | 4 | _aINSTRUMENTOS MUSICALES | |
650 | 4 | _aICONOGRAFIA | |
650 | 4 | _aMUSICA | |
650 | 4 | _aHISTORIA | |
650 | 4 | _aTECNICAS DE EJECUCION INSTRUMENTAL | |
650 | 4 | _aFABRICACION | |
650 | 4 | _aPRODUCCION | |
650 | 4 | _aDISTRIBUCION | |
653 | _aARTES | ||
653 | _aORGANOLOGIA | ||
850 | _aBO-LpMNE | ||
866 | 1 | _a2 | |
942 |
_cBK _dCON _j011 _2ddc |
||
999 | _c2528 |